Het induceren van braken bij katten is altijd al een uitdaging geweest voor ons. Waar honden met apomorfine een zeer hoog slagingspercentage hebben, blijft dit bij katten achter. Echter, een recent artikel in de Journal of Feline Medicine and Surgery biedt hoop: het gebruik van oraal toegediende dexmedetomidine blijkt effectief te zijn.
De uitdaging van het induceren van braken bij katten
Bij katten is het opwekken van misselijkheid een stuk ingewikkelder dan bij honden. Succespercentages variëren tussen de 43% en 75%, terwijl honden vaak boven de 90% scoren. Dit verschil maakt het lastig om bij katten snel te handelen na de inname van giftige stoffen zoals lelies, uien en bijvoorbeeld paracetamol of een corpus alienum.
Een nieuwe methode: dexmedetomidine
In het beschreven onderzoek werd dexmedetomidine oraal toegediend aan zes katten die mogelijk giftige stoffen hadden ingenomen. Van deze zes katten braakten er vijf, wat een slagingspercentage van 83% geeft. Dit is een significant resultaat gezien de eerder gemelde percentages. Belangrijk is echter te benadrukken dat de onderzoeksgroep vrij klein was en dat er meer onderzoek nodig is bij grotere groepen katten om de bevindingen te bevestigen.
De dosering die werd gebruikt, was 20 µg/kg. Interessant is dat de dexmedetomidine niet werd ingeslikt, maar transmucosaal werd geabsorbeerd, wat betekent dat het via het mondslijmvlies in de bloedbaan werd opgenomen.
Vergelijking met andere studies
Een ander onderzoek evalueerde de farmacokinetiek van orale transmucosale (OTM) detomidinegel bij gezonde katten en de effecten op sedatie en hemodynamische variabelen. In die studie vertoonden alle katten tekenen van misselijkheid en braakten 100% van de katten (7/7) binnen 2 minuten na toediening van het middel.
Voordelen en bijwerkingen
Een belangrijk voordeel van deze methode is dat het toedienen van dexmedetomidine oraal minder stressvol is voor de kat. Geen injecties, maar simpelweg een kleine hoeveelheid vloeistof in de bek van de kat druppelen. Bovendien bleek het middel ook nog eens effectief te zijn in het verminderen van stress door de sedatieve werking van dexmedetomidine.
Bijwerkingen waren er natuurlijk ook. Alle katten werden sedatief, wat in sommige gevallen als voordeel werd gezien, bijvoorbeeld voor verdere diagnostiek of ingrepen. Verder werden er geen ernstige bijwerkingen zoals bradycardie of hypotensie gemeld in deze studie.
Wat betekent dit concreet voor de praktijk?
Het gebruik van oraal toegediende dexmedetomidine kan een waardevolle toevoeging zijn in ons behandelarsenaal, vooral als we te maken hebben met katten die snel moeten braken. Natuurlijk moet er nog meer onderzoek gedaan worden, vooral bij grotere groepen katten, om de optimale dosering en veiligheid verder te bepalen, maar deze eerste resultaten zijn veelbelovend.
