In dit interview spreken we met Lilian Bergman, een jonge dierenarts met een passie voor herkauwers. Lilian groeide op in het kleine Noord-Hollandse dorp Kolhorn en volgde een bijzondere route naar haar droomberoep. Ze startte op het vmbo, vervolgde haar weg naar het mbo, toen hbo, en studeerde uiteindelijk diergeneeskunde aan de Universiteit van Gent. Haar verhaal is een bron van inspiratie voor iedereen die zijn hart wil volgen, ongeacht de obstakels die op zijn pad komen. Vetlife duikt in haar reis, haar ervaringen en haar toekomstplannen.
Lilian, je hebt een bijzondere route afgelegd van het vmbo naar de studie diergeneeskunde in Gent. Kun je ons vertellen over de grootste uitdagingen die je onderweg bent tegengekomen en hoe je die hebt overwonnen?
“Mijn grootste uitdaging was het leren studeren en het verwerken van de grote hoeveelheid leerstof. Op de universiteit sloten we twee semesters af met elk een examenperiode van 4 à 5 weken waarin gemiddeld 5-7 grote examens werden afgenomen. Dit was niet te vergelijken met de leerstof van mijn voorgaande opleidingen.
Tijdens een examenperiode leefde ik volgens een vast stramien: om 05:30 ging de wekker, ik dronk een kopje koffie en om 06:00 uur begon ik met studeren. Iedere dag wist ik precies wat ik moest doen om de leerstof rond te krijgen en nog voldoende tijd over te houden om de stof te herhalen. Het continue zoeken naar een voor mij passende studiemethode, met goede planning en structuur, heeft me hierbij enorm geholpen. Dit was ook zichtbaar in mijn resultaten.”
Tijdens je studie heb je gekozen voor de differentiatie landbouwhuisdieren. Zijn er specifieke ervaringen of interesses die je naar deze richting hebben geleid?
“Werken met elke diersoort vind ik een uitdaging en ontzettend interessant, dus een keuze maken was niet makkelijk. Tijdens mijn studiejaren heb ik genoten van het opdoen van ervaring in verschillende disciplines en landen. Zo nam ik tijdens mijn mbo-stage twee lammeren, Guus en Gijs, mee naar huis om ze met de hand groot te brengen. Tijdens mijn hbo-stage werkte ik bij een veehouder in de Noordkop, wat ik elke dag met veel plezier deed.
Als paraveterinair heb ik in verschillende dierenklinieken gewerkt, meermaals in Griekenland honden en katten gesteriliseerd, en in Canada en Amerika met een dierenarts samengewerkt die gespecialiseerd is in landbouwhuisdieren. Daarnaast heb ik in Zuid-Afrika en Thailand met wildlife gewerkt.
Van jongs af aan geniet ik van het buitenleven. In het voorjaar, wanneer alles groeit en bloeit en de lammeren en koeien weer buiten staan, is dat volop genieten. Midden in de nacht je bed uitgeroepen worden om een koe of schaap te verlossen noem ik prettig gestoord. Samen met de veehouder deze taak verrichten en tot een goed einde brengen, geeft veel voldoening.
En om eerlijk te zijn, ben ik nogal lomp aangelegd en geniet ik van het stoeien met koeien. Voor mij bestaat er geen mooiere droombaan.”
Eerder gaf je aan ons aan dat je graag andere mensen meeneemt in dit interview. Vertel, zijn er voor jou speciale personen die een bijzondere rol hebben gespeeld in jouw vastberadenheid om je doel te bereiken?
Er zijn zeker veel mensen die een bijzondere rol hebben gespeeld in mijn leven, maar vooral mijn moeder. Ze heeft me altijd gesteund en ontzettend veel support gegeven. Ze was er altijd voor mij. Mijn ouders hebben me grootgebracht met het motto: “waar een wil is, is een weg” en “je kunt beter spijt hebben van de dingen die je wel gedaan hebt dan van de dingen die je niet gedaan hebt.”
Ik ben vrij opgevoed, in de zin dat het leven wereldwijd ontzettend veel te bieden heeft, maar dat je zelf die kansen moet aangrijpen. Het leven is zeker niet altijd gemakkelijk en dat hoeft ook niet. Obstakels zie ik als een uitdaging en een leermoment die je dichter bij je doel brengen.
Iedere keer dat ik weer alleen in het vliegtuig stapte voor een nieuw avontuur, werd ik vol trots toegejuicht door mijn familie en vrienden. Dankzij hun steun heb ik mijn eigen pad kunnen volgen, mijn hart kunnen volgen en vooral kunnen genieten van de uitdaging.
Hoe heb je de overstap van België naar Nederland ervaren tijdens je studie en stage? Wat zijn de grootste verschillen die je hebt opgemerkt en wat heeft je het meest verrast?
“Ik vergeet nooit meer mijn eerste college anatomie: een combinatie van Vlaams en Latijn. Een Belgische medestudent heeft me hier doorheen geholpen, want ik verstond er oprecht niet veel van. Gedurende de jaren werd dit normaal en ben ik gepromoveerd tot ‘reserve-Belg’, omdat ik woorden letterlijk overnam en in mijn dagelijkse leven ging gebruiken.
Persoonlijk ben ik niet echt bewust bezig geweest met deze overstap. Ik wilde dierenarts worden, dus ik paste me aan en ging mee met het toegepaste beleid. Mijn visie op de verschillen tussen de studie in België en Nederland is dat België zich meer focust op het theoretische deel, terwijl Nederland een ruimer aanbod heeft in het praktische deel. Ik denk dat er geen goed of fout is in dit opzicht; voor beide methodes valt wat te zeggen.”
Je hebt een superleuke afstudeerstage in Noord-Holland gedaan, vertelde je. Zou je een paar bijzondere momenten die je bij zijn gebleven met ons willen delen?
“Mijn afstudeerstage bracht ik door tussen de herkauwers: schapen, geiten en koeien. Ik werd begeleid door een fantastisch team van dierenartsen (Van Duin tot Dijk Dierenartsen red.), waar veel ruimte was voor groei en ontwikkeling, zowel op diergeneeskundig als persoonlijk vlak. De grootste uitdaging tijdens deze periode was het blauwtongvirus. Ik heb veel zieke dieren gezien die aan dit virus waren blootgesteld en overleden. De impact voor de veehouder was enorm, zowel emotioneel als economisch. Dit is helaas de mindere kant van ons vak.
Een leerrijk en positief moment was ‘Ted het koetje’, een kalf dat werd geboren met een aandoening waardoor het niet goed kon lopen. Door middel van een operatie en intensieve zorg hebben we ervoor gezorgd dat Ted weer vrolijk rond kon lopen tussen zijn groepsgenoten.
Ook het castreren van een geit op een keukentafel in een oude schuur en het op de wereld zetten van nieuw leven waren bijzondere ervaringen. We hebben zo’n mooi beroep, en ik kijk enorm uit naar alle mooie momenten die nog mogen komen in mijn carrière.”
Hoe ziet een perfecte vrije dag er voor jou uit? Wat doe je om te ontspannen en weer op te laden?
“Een perfecte vrije dag voor mij begint met een wandeling in de natuur, met de zon die schijnt en de vogels die fluiten. Ik geniet van spontane, eindeloze gesprekken en etentjes met vrienden en vriendinnen. Samen met mijn vriend zoek ik het avontuur op, en als afsluiting maak je me ontzettend gelukkig met drie bolletjes ijs. Een mens heeft tenslotte niet veel nodig om gelukkig te zijn.”
En tot slot, welk advies zou je willen geven aan anderen die niet meteen een vwo-advies hebben, maar toch hun droom willen najagen om dierenarts te worden?
“Mijn grootste advies is: volg je hart en doe vooral waar jij gelukkig van wordt! Realiseer dat het niet altijd gemakkelijk zal zijn, maar het is niet onmogelijk. Breng tijd door met personen die je in je waarde laten en je ten allertijden steunen. Zie obstakels als een uitdaging en grijp deze met beide handen aan, het leven heeft je zoveel moois te bieden; ik geloof in jou!
